Bob is vrij! :D
Door: Anique
Blijf op de hoogte en volg Anique
03 Februari 2013 | Peru, San Bartolo
Eerst even over de pinguïn... Ok pinguïn wil niet eten, heb je 'm 2 dagen later eindelijk zover dat ie wil eten (vis netjes in stukjes gesneden, staartjes eraf gehaald , want die lust ie niet), zorg je dat ie droog is, op tijd teruggezet in z'n kennel met nieuwe kranten, kennel afgedekt, alles in orde, pinguïn lijkt helemaal ok... Kom je de volgende ochtend vrolijk met een nieuw bakje met z'n visjes netjes in stukjes gesneden, staartjes eraf gehaald enz, je tilt de handdoek op waarmee je de kennel had afgedekt en... wat?! pinguïn dood.... arme pinguïn, maar waarom ging deze nu dood?? Omdat we maar met een paar man zijn, hebben we helaas niemand beschikbaar voor een necropsie van de pinguïn, maar Carlos denkt dat het te maken heeft met ontplofte luchtzakjes door het gebruik van dynamiet door vissers. Hierdoor kon de pinguïn waarschijnlijk niet zwemmen of duiken en wilde hij eerst ook niet eten. Niets aan te doen dus, maar helaas wel weer een dode pinguïn...
Een paar dagen geleden hadden we nog even een extra grote patiënte: een volwassen vrouwtjeszeeleeuw, wel al een oude. Luis en Carlos hadden haar naar de basis gebracht om te kijken hoe erg haar toestand was. Helaas moesten ze tot de conclusie komen dat de schedel gebroken was, er kwam bloed uit haar neus, ze kon haar ogen niet openen, kortom einde verhaal en om haar niet nog langer te laten lijden: spuitje...
Maar ze was echt groot (en volgens Carlos was ze eigenlijk nog maar een klein exemplaar of een volwassen vrouwtje...) en ondanks haar toestand nog steeds sterk!
Met Laura gaat het nog altijd de goede kant op. Gelukkig! Ze is alert, actief, eet goed en gebruikt soms zelfs ook de flippers aan de rechterkant (de kant waaraan van alles mankeert). Tot nu toe alles prima dus :D
En dan gister Bob... Of eigenlijk begon het al eergister met Bob's medisch onderzoek. Hij moest gemeten en gewogen worden, spuitjes krijgen, kijken of alles in orde is en een plastic tag krijgen. Aan mij de eer om 'm te vangen en vast te houden. Eerst vloog Bob alle kanten uit, rennen, rennen, rennen, zelfs tussen mijn benen door, maar uiteindelijk had ik 'm dan toch en toen was ie eigenlijk best rustig. Alles was in orde, hij woog 29 kilo, lekker vetjes dus en tijd om 'm vrij te laten :D
En die dag was gister. Eerst met Bob in de taxi, dan met Bob in de boot, arme Bob helemaal wagenziek en zeeziek en toen Bob uit de kennel, kan nergens naartoe alleen maar de zee in... Hij kijkt omhoog naar ons: 'menen jullie dit nu serieus? Dit is wel een heeeel groot zwembad....' 'echt, serieus, ik ga?' 'Ok dan, 1,2,3, plons.... ' Zwemmen, zwemmen, zwemmen... naar alle andere vrolijke zeeleeuwen in het water en op de rotsen. Dag Bob, lieve gekke zeeleeuw!
Echt een magisch moment, fantastisch om 'm zo te zien gaan :D Dit is waar je het allemaal voor doet en dit is wat ik nog veel vaker wil meemaken!!!!
dankjewel voor de reacties van afgelopen keer!
liefs, x
Een paar dagen geleden hadden we nog even een extra grote patiënte: een volwassen vrouwtjeszeeleeuw, wel al een oude. Luis en Carlos hadden haar naar de basis gebracht om te kijken hoe erg haar toestand was. Helaas moesten ze tot de conclusie komen dat de schedel gebroken was, er kwam bloed uit haar neus, ze kon haar ogen niet openen, kortom einde verhaal en om haar niet nog langer te laten lijden: spuitje...
Maar ze was echt groot (en volgens Carlos was ze eigenlijk nog maar een klein exemplaar of een volwassen vrouwtje...) en ondanks haar toestand nog steeds sterk!
Met Laura gaat het nog altijd de goede kant op. Gelukkig! Ze is alert, actief, eet goed en gebruikt soms zelfs ook de flippers aan de rechterkant (de kant waaraan van alles mankeert). Tot nu toe alles prima dus :D
En dan gister Bob... Of eigenlijk begon het al eergister met Bob's medisch onderzoek. Hij moest gemeten en gewogen worden, spuitjes krijgen, kijken of alles in orde is en een plastic tag krijgen. Aan mij de eer om 'm te vangen en vast te houden. Eerst vloog Bob alle kanten uit, rennen, rennen, rennen, zelfs tussen mijn benen door, maar uiteindelijk had ik 'm dan toch en toen was ie eigenlijk best rustig. Alles was in orde, hij woog 29 kilo, lekker vetjes dus en tijd om 'm vrij te laten :D
En die dag was gister. Eerst met Bob in de taxi, dan met Bob in de boot, arme Bob helemaal wagenziek en zeeziek en toen Bob uit de kennel, kan nergens naartoe alleen maar de zee in... Hij kijkt omhoog naar ons: 'menen jullie dit nu serieus? Dit is wel een heeeel groot zwembad....' 'echt, serieus, ik ga?' 'Ok dan, 1,2,3, plons.... ' Zwemmen, zwemmen, zwemmen... naar alle andere vrolijke zeeleeuwen in het water en op de rotsen. Dag Bob, lieve gekke zeeleeuw!
Echt een magisch moment, fantastisch om 'm zo te zien gaan :D Dit is waar je het allemaal voor doet en dit is wat ik nog veel vaker wil meemaken!!!!
dankjewel voor de reacties van afgelopen keer!
liefs, x
-
04 Februari 2013 - 11:55
Lin:
Hee Niqueje, wat mooi je al je verhalen zo te lezen,wat doe je daar goed werk!
Ik hoop dat je er met volle teugen van geniet.
Liefs Lin -
05 Februari 2013 - 12:47
Carène:
Hallo Niki,
Wat een leuke foto's van Bob en Laura !
En gefeliciteerd met de terugplaatsing van Bob. Daar heb je toch een aanzienlijke bijdrage aan geleverd.
Nu zul je het wel een beetje rustiger krijgen neem ik aan. Ga je trouwens nog een trektocht maken of blijf je de gehele tijd in Bartolo?
Mam is trouwens ook "druk" met haar beestjes. Vanochtend heeft nummer drie vliegles gehad en daarbij mislukten nogal wat geplande acties zodat hulp vaker nodig was. Vannacht was nummer vier aan de wandel gegaan. Dit is het Pietje wat een paar weken lijkt achter te liggen op nummer een. Het was de eerste keer dat het lukte om uit de kokosnoot te komen omdat hij dan op zijn slapende zusjes/broertjes kan gaan staan om eruit te klimmen. Ook zijn nachtplannen eindigden niet zo geweldig want op een gegeven moment hoorde ik een heleboel gepiep terwijl ik (dit maal gelukkig) slapeloos in bed lag.
In de kamer komend zag ik dat het arme Pietje gevallen was en in de touwen van de kokosnoten vast zat
en niet meer zelf los kwam. Heb hem gelukkig kunnen "redden", terug in de kokosnoot gestopt en vanochtend zag ik dat hij niets mankeerde. Het blijkt wel dat ik ze deze eerste weken niet helemaal alleen kan laten. Ook Papa Pietje doet af en toe vreemde dingen naar zijn kroost (hij beseft volgens mij niet dat het zijn pietjes zijn) en probeert op een, volgens mij verkeerde manier, indruk op ze te maken.
Niki, weer veel liefs van mama. -
05 Februari 2013 - 17:37
Anique:
Dankje mam voor de update over alle kleine piepertjes :D
Ja ik blijf gewoon hier, bij Laura. Het is fijn om met haar te werken en te zien dat het alsmaar beter gaat. Jammer dat ik haar vrijlating niet mee ga maken... Ze moet waarschijnlijk nog wel een paar maandjes hier blijven. Gister hebben we wel een nieuw zwembad gekocht van het geld van tante Jeannette! Carlos denkt dat de wond volgende week ver genoeg dicht is om haar in het water te laten gaan. Dus dan gaan we er veel plezier van hebben! Dankjewel tante Jeannette!!!! :D :D
Was Ben niet jarig geweest? In ieder geval nog gefeliciteerd... :D
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
