Rust vredig Ronda...

Vandaag was een hele trieste dag. Onwerkelijk. Niemand kon geloven wat er gebeurde, terwijl iedereen het zag... Ronda had ineens besloten om te gaan...
Het was ochtend, een normale ochtend afgezien van het feit dat iedereen moe was van de trip van de 2 dagen ervoor (naar Paracas, waar Step ook geweest is, en Wakama). Ik hield haar vast, zoals gewoonlijk voor haar injecties en wasbeurt. Ineens maakte ze rare geluiden, alsof ze half stikte in iets of iets probeerde door te slikken. Behalve de handdoek waar ze op beet, was er niets, dus we gingen verder. Ze bleef rare geluiden maken, ineens trilde ze, haar snorharen gingen naar voren en ze hield haar adem in. En dat was het. We lieten haar meteen los, maar ze was ons al aan het verlaten. Haar ogen werden glazig... Ze was weg... Niets kon haar meer terugbrengen... Iedereen stond vol ongeloof te kijken, niemand kon het bevatten. Wat was er gebeurd?
Naar Punta Negra, zeeleeuwbegraafplaats. Necropsie. Haar lever, maag, darmen, nieren, milt, blaas, alles ok. Toen hoger op: de longen. Liters of vocht komen eruit, van buiten de longen. En de longen zelf, wat? waar? Vrijwel niets van over. Alles vol kanker. Niets dan kanker. Haar hart was sterk, zij was sterk, maar dit was teveel. De vraag ging plotseling van ' hoe kon ze zo ineens dood gaan?', naar 'hoe kon ze nog zo lang leven?'
Waarom hadden we eerder niets op de röntgenfoto gezien? We keken IN de longen, zagen het vocht daar en losten dat probleem op. Het vocht buiten de longen was onzichtbaar voor ons. We zochten naar een tumor, maar konden het niet zien. De longen werden langzaam ingenomen door kankercellen. Het was niet gewoon één tumor, dat zouden we gezien hebben. Sorry Ronda, we hebben gedaan wat we konden... Het was een hopeloos gevecht...
Laten we dan echter van jou leren: jouw kanker was het gevolg van vervuiling. Vervuiling van de oceaan. Als jij al zo jong (slechts een jaar oud) sterft aan kanker, hoe slecht is het dan wel niet gesteld met de oceaan? De slachtoffers zijn steeds jonger, jij was de jongste tot nu toe. Hoe jong is de volgende? En als de vervuiling niet stopt, hoe lang hebben wijzelf dan nog?

Voor de rest alles prima. Dit was alleen heel ingrijpend, dus dat moest ik even eerst kwijt. In de afgelopen weken hebben Myriam en ik een aalscholver en een blauwvoetgent 'gered'. Deze vogels kunnen we niet naar de basis brengen omdat ze kunnen vliegen, dus alle hulp moet op het strand gebeuren, maar we hebben ze allebei niet meer terug gevonden dus waarschijnlijk zijn beide later gewoon vrolijk weggevlogen.

Dan afgelopen woensdag en donderdag een reis naar Paracas en Wakama om de zeeleeuwenpopulaties te bestuderen en de verschillende dood aangespoelde dieren te onderzoeken. Een nuttige en ook leuke trip en goed om er even tussenuit te zijn :) Slapen op het strand onder de sterrenhemel, heerlijk :)

Met Ron gaat alles goed :D. Zijn eetlust is nog steeds ongelooflijk goed (altijd honger :D) en hij wordt al een grote, dikke pinguïn :P. Ook oefent hij al op echte pinguïngeluiden en maakt hij niet meer alleen de baby piepgeluiden. Zijn "hank" is echter nog steeds niet helemaal volmaakt en het klinkt meer als een badeendje waar je in knijpt, maar hij werkt eraan :P
Vandaag hebben we van zijn linkervleugel een röntgenfoto laten maken, omdat hij deze vleugel nooit gebruikt. Daaruit bleek dat hij een klein breukje in de schouder heeft. Hij blijft waarschijnlijk dus nog een maandje bij ons :)

Foto's later, ben nu niet echt in de stemming... :S