Absurde dagen in het noorden...

@ mama: heel fijn dat het goed gaat met de vogels. k ben heel blij dat Ginnie nu bij jou is en dat het klinkt tussen jouw pietje en haar. Hopelijk vergeet ze de laatste dagen met arme, zieke Cherry snel. En ja, hopelijk snel jonge pietekes! :D Maar dat moet wel goed komen, want allebei schijnen ze graag te willen...
Met mij is alles goed, geen zorgen ;) al waren de afgelopen dagen wel absurd... Niets loopt volgens plan, een hoop frustraties, maar alles bij mekaar is het toch goed en amuseer ik me. Het begon al dat we maandagavond onverwachts weer naar Chiclayo vertrokken, iets wat ik maandagmiddag pas wist. Eerst zouden we namelijk dinsdag of woensdag vertrekken. Dinsdag gingen we gelijk op pad. Weer met de pick-up truck over het strand op zoek naar dode dolfijnen, liefst vers, om monsters te nemen en de oorbeentjes te verzamelen. Alles ging op zich goed, we hadden weer een verse baby (en dus een vers babyhoofd dat nu hier in het hotel in de koelkast ligt...), alleen op de terugweg besloot onze onervaren meneer chauffeur niet helemaal weer over het strand terug te gaan, maar een weg door het binnenland te nemen, terug naar de Panamericana en terug naar Chiclayo. Het binnenland hier is woestijn, echter niet overal. Er zijn ook enkele lagunes en onze weg liep dwars door de lagune. 3 keer raden wat er misging... Midden in de lagune kwamen we niet meer voor of achteruit en het water liep de auto in. Voetjes omhoog :) Gelukkig hadden we wel bereik met de mobiele telefoons dus kon er om hulp geroepen worden. Alleen was het al donker en niemand stond echt te springen om ons middenin de nacht in de middle-of-nowhere te komen zoeken... Uiteindelijk werd er dan toch een tractor op pad gestuurd, maar ja een tractor gaat niet zo snel. Ondertussen was ik achterin de wagen gekropen en probeerde daar liggend op en onder wat kranten, luisterend naar het kabbelende water rondom ons en omgeven door een zwerm muggen, wat te slapen. Dat lukte aardig (ja in slaap vallen blijft een van mijn sterke kanten :D). Om 3u 's morgens werd ik wakker van het licht van de koplampen van de tractor! Ik stond op en daar was ie dan, onze redding, samen met 4 locals in ondergoed die door het water wadend naar ons toekwamen. De tractor had ons zo uit het water. Eenmaal op het droge probeerden we te starten, maar nee... pruttel pruttel niets... En toen heeft onze lieve reddingsbrigade ons zo'n 25 km over het strand op sleeptouw moeten nemen! Om half 7 's ochtends, precies 12u nadat we gestrand waren, waren we eindelijk weer in San Jose, het kleine vissersdorpje vanwaar we gestart waren. Toen nog terug naar Chiclayo, terug naar het hotel. Douchen, ontbijten en slapen... Onze onervaren chauffeur had de tweede dag van onze missie dus al goed verknald... Die dag (gister) hebben we niet veel meer gedaan dan bijkomen, frustraties uiten en onze plannen wijzigen. Vandaag gingen we weer op pad. Met een andere organisatie, een andere auto en een andere chauffeur. Helaas niet meer succesvol... Na misschien 10km kwamen we vast te zitten in het zand... Graven, graven, graven, duwen en uiteindelijk lukte het ons de wagen te bevrijden. Maar we waren al veel tijd verloren en met deze auto konden we niets anders doen dan zorgen dat we zonder nog meer problemen weer terugkwamen in San Jose. Op de terugweg verloren we ook nog de bumper. Weer een dag verloren, weer veel betaald voor niets en weer was het niet onze schuld, maar die van het autoverhuurbedrijf dat ons opzadelt met onervaren chauffeurs en auto's die niet geschikt zijn voor het strand... Carlos en ik zijn 's middags nog wel terug gegaan naar San Jose en deze missie, gewoon met de motortaxi over het strand was wel succesvol :D Ok wat hebben we dus geleerd: geen dure trucks meer, gewoon op de Peruaanse manier: goedkope motortaxi's :D :D :D ! Peru: ezels en motortaxi's, geen helikopters en dure trucks... Morgen overwegen we dus serieus om op deze manier op pad te gaan.
Zaterdagavond vertrekken we weer terug naar Lima. Zondagochtend kom ik daar aan. Dan is het nog maar 2 dagen voordat de lange terugweg naar Nederland begint...
Iemand trouwens nog iets van nieuws gezien over de dolfijnen in Peru. Hier is het nu vrijwel iedere dag in de krant, alleen is het een groot zootje... De kranten vertellen leugens, organisaties liegen en in plaats van te helpen, proberen ze ons, Orca, de enige organisatie die de situatie daadwerkelijk probeert te onderzoeken, zwart te maken en onze resultaten te stelen en te publiceren als de hunne. Hopeloos! Alsof de missies al niet moeilijk genoeg zijn...

Ok, dat was het nieuws weer. Genoeg avontuur, maar niet gevaarlijk, dus maak jullie geen zorgen!
Veel succes met alle vogels, groetjes aan iedereen, sterkte voor tante Jeannette en tot snel!
groetjes en heel veel liefs,

Anique