Nieuws! of ja niet zoveel spannends...

Door: Anique

Blijf op de hoogte en volg Anique

23 Oktober 2010 | Nieuw Zeeland, Auckland

---

23 Oktober 2010 - 07:06

Mama:

Hoi, niekske

Goh,ik schrok er haast van dat mijn dag niet begon met "jippie!!,eindelijk ... maar wel heel leuk dat je weer wat schrijft ook al is het geen nieuws meer. Dat is ook het gevolg van "skypen".
Trouwens hier gebeurt ook niet veel. Pees en zenuwen willen nog steeds niet, het weer is wisselvallig en vrij koud voor de tijd van het jaar en mam wordt weer eens steeds dikker omdat Ben te lekker kookt en ik te weinig beweeg. Verder gaat het goed. Niki, ik hoop je snel weer te spreken en "0ngefragmenteerd"te zien. Als het goed gaat met aansluiten ben ik dan ook zichtbaar, dus niet te vroeg in de ochtend vanwege de leeftijd. Heel veel liefs en veel succes met de koffie. Mama

---

25 Oktober 2010 - 07:07

Anique Hoekstra:

Nou mam, ben je nu dan al toonbaar om 9u 's ochtends? x

---

26 Oktober 2010 - 07:07

Klaas:

Hallo Anique,

Leuk dat je een beetje begint te wennen daar. Je kunt overal op de wereld bij Mc-Donalds werken (lijkt mij ook wel wat hihi). Ben alleen bang dat ze aan het eind van de dag aardig wat nugets missen...
Ik heb een klein verhaaltje/ingezonden brief geschreven en dacht je er mee te kunnen opvrolijken... Dus hier is ie dan: Meedoen of afhaken,

We Twitteren, sms`n, Hyven, faceboeken, gamen, Skypen, bloggen, Ciberspacen, zelfs Daten doen we interactief. En terwijl wij dit doen ontspannen we met een I-pod op ons hoofd.
We zijn 24/7 bezig de verbinding met de buitenwereld veilig te stellen middels Black- Barry`s, i-pads of andere gadgeds. En starten al springend over ons tuinhek onze auto’s, spreken via een spraakcomputer onze geliefde Tom-Tom toe, die ons dan geleidt naar een urgent apointment waar een businessovereenkomst moet worden gesloten over de verbouwing van ons nieuwe Extravagante schijthuis….

Totaal de weg kwijt als u het mij vraagt…
“TOTAAL DE WEG KWIJT…”

Met alles en iedereen verbonden lopen we verloren rond, elk op ons eigen eiland. Waar een ijzige- droge wind waait die iedereen verdeelt en elk in een hokje plaatst.

De digitale toren van Babel….

Niets kan deze trein nog stoppen, we rijden veel te hard om er nog van af te springen.
Dit alles noemen we toekomst en wentelen ons er in als een hond in de koeienmest (Heerlijk).

Tot op een dag we in het laatste wagonnetje van deze trein plaatsnemen en het niet meer kunnen bijbenen. Het wagonnetje wordt dan losgekoppeld en gedumpt via een zijspoortje op een kerkhofje zonder naam…
We verliezen onze stem en doen er niet meer toe.
We zijn dan overbodig, veel te duur en hebben totaal geen meerwaarde meer voor deze Hypermaatschappy.
Tegen die tijd wordt alleen nog maar op deze lozers neergekeken.
Velen zullen dan pas wakker worden en met gaten in de broek de leegte en eenzaamheid ervaren waar men zelf aan meegewerkt heeft.

Ook dit heet Toekomst…

Maar maak u maar niet ongerust lieve mensen,
Via twitter, kwetter en sputter zal ik binnenkort mijn algeheel ongenoegen over deze ontwikkeling kenbaar maken.
Ik zou zeggen; blijf alles one-line verder volgen, zodat u overal en altijd op de hoogte bent van de nieuwste ontwikkelingen in de wereld en nooit achter de feiten hoeft aan te lopen en meekrijgt wat er om u heen gebeurt of staat te gebeuren…
Tot Googls….


---

27 Oktober 2010 - 09:49

Bianca Hoekstra:

Hey lieve Anique,

Als ik naar die foto's kijk van zon,strand en zee word ik helemaal vrolijk wat heerlijk dat je de zomer tegemoet gaat. Wel vervelend voor je dat het niet helemaal loopt zoals je gehoopt had wat betreft je toekomst plannen met Jama.
Maar "everything happens for a reason" dus wie weet wat het jou gaat brengen. Met oma gaat het gelukkig weer wat beter en ze was heel erg blij met je kaart. Liefs van ons allemaal

---

01 November 2010 - 09:41

Bert Hoekstra:

Heej lieve schat,

Het is alweer een heel lange tijd geleden (voor mijn doen althans) dat ik een berichtje op je weblog heb geplaatst. Dat komt natuurlijk door ons wekelijkse skypegesprekje :-).
Met oma gaat het alweer een stukje beter. Ze ligt sinds verleden week dinsdag (26/10) op de afdeling, bevrijd van alle slangen en draadjes, alleen op een kamer. Beiden vindt ze wel zo prettig ;-). Alleen het ziekenhuiseten smaakt haar niet, maar werkt ze evengoed braaf naar binnen. Nu moet ze met fysiotherapie e.d. verder gaan werken aan haar herstel.
Je moet van iedereen die Sjel en ik afgelopen vrijdag gezien hebben (oma, Jos, Gea, Jordi, Britt, Bianca, Peter en Ella) de groeten hebben.

En dan moet ik nog een berichtje kwijt over je ex-werkgever.
TNT Post had besloten om m.i.v. 4 oktober de zgn. vertraagde weekendpost voortaan pas dinsdags te bezorgen. Poststukken die in het weekeinde blijven liggen worden daarbij niet meer op de eerste werkdag bezorgd, maar in de bezorgronde van dinsdag meegenomen. ''Dit hebben we gedaan omdat dinsdag een volwaardige bezorgdag is en de maandag al van oudsher een rustige bezorgdag is. Dinsdag kunnen we deze extra stroom efficiënter verwerken in het bezorgproces'', aldus commercieel directeur Ger Jacobs van TNT Post. Het besluit zorgt er volgens TNT voor dat er ongeveer 30 procent minder post hoeft te worden bezorgd op maandag, wat een besparing oplevert van 3 miljoen euro. TNT blijft naar eigen zeggen wel voldoen aan de wettelijke eis dat 95 procent van de post op tijd moet worden bezorgd.
Daar zit natuurlijk een zekere logica in, nietwaar. Kostenbesparing en efficiëntere verwerking zijn, zeker in moelijke tijden, nobele streefcriteria.
Dan hoop en verwacht je ook, dat er goed is nagedacht over de invulling van de goederenstroom. En inderdaad, daar is niks mee. Sterker nog, TNT Post heeft er een lumineuze oplossing voor gevonden. Postbodes en postbezorgers kunnen voortaan op zaterdag tot 17.00 uur hun retourpost, met opgaaf van de reden van het niet kunnen bezorgen, afgeven bij een collega. Zoals je uit eigen ervaring nog wel zult weten, Niekske, gaat het hierbij gemiddeld om zeker wel 1 à 2 stuks post per wijk. Voor een plaats als Sittard is dat dan toch wel een postkratje vol. Voorwaar, een niet geringe hoeveelheid. Die krat zou je, met bijvoorbeeld een sticker "dinsdagpost" erop geplakt, best in een hoekje van het depot kunnen wegzetten. Zou je denken. Gelukkig wordt dit soort zaken bij TNT Post veel efficiënter aangepakt. Om te voorkomen dat de overgebleven weekendpost onverhoopt toch op maandag wordt bezorgd, wordt deze post voor bijvoorbeeld Sittard naar het distributiecentrum in Den Bosch gezonden, waarna deze in de nacht van maandag op dinsdag terug naar Sittard kan worden vervoerd. Briljant, hè Niekske, je moet er maar opkomen. :-)
Toen Sjel bovenstaande uitleg van haar chef vernam, kon ze hem slechts vol ongeloof aanstaren. Daar kun je je wel iets bij voorstellen, hè meiske, je weet hoe ze kan kijken. Maar misschien was je zus ook wel stiekem stinkend jaloers op de 'grote creatieve geesten' van TNT Post... :-)

Groetjes aan Jama,
heel veel liefs en een dikke knuffel,
je vader


---

03 November 2010 - 14:49

Klaas:

Hoi Anieksgen,

Hoop dat alles een beetje voorspoedig met je gaat. Stéphanie is klaar met de prachtige kunstwerkjes voor m`n boekje (ben dus zeer benieuwd). Vrijdag ga ik het allemaal zien en bewonderen... Zelf heb ik het schrijfvirus te pakken en hoop dat je het leuk vind???? Laat je verrassen:

Plasje doen,
•Ik moest vandaag een potje van de dokter vullen met ochtendurine. Ik had me gisteren perfect voorbereid, De wc mooi schoon gemaakt, klep en de bril omlaag gedaan. Strategisch in het midden van de klep van de bril het potje met de rode draaisluiting neergezet.
Pyjamaatje aangetrokken en op tijd met mijn kruikje naar bed (heerlijk).
Voor de zekerheid m`n wekker gezet i.v.m. de combinatie van ochtend en urine....
En ja hoor, na die nacht uitstekend geslapen te hebben, met een kwiek sprongetje uit bed gehupst, en als een man met een missie mijn weg vervolgt naar het toilet.
De deur had ik al op een kier gezet om mijn missie een vlot verloop te laten hebben.
Met het trekkoord ontstak ik het gedempte licht van mijn toiletje. En daar stond mijn potje dan centraal in mijn plasvertrekje te glimmen en steriel te wezen....
Ik kon het niet meer houden en met m`n toverstafje strak in de ene hand griste ik met de andere hand het potje van de glimmende klep van de WC en draaide soepel..., met enige kracht..., heftig zwetend, grip verliezend..., met de tanden rond het deksel hevig bewegend en urine verliezend te vergeefs het dekseltje van het potje.
De glimmende klep van mijn toilet reflecteerde mijn gekletter als een paraplu, waardoor het kostbare onderzoeksmateriaal langs mijn benen naar de lager gelegen gedeelten van mijn geitenwollen slaapsokken stroomde...
Later die dag bracht ik de assistente van de dokter verslag uit over de reden dat de inhoud van het potje nog even steriel was als de dag tevoren. En vroeg of ze nog iets kon met de druppeltjes op het dekseltje…..


---

05 November 2010 - 14:36

Mama:

Hoi Niekske,
Zoek dekking! (volgens papa) want mam komt eraan.
Niet dat het ineens zoveel beter gaat maar als ik daarop moet wachten vrees ik dat het er nooit van komt dus heb ik toch de knoop doorgehakt en ben nu, samen met papa, een goedkope vlucht aan het uitzoeken. Voor ik echt boek zou ik toch nog graag het een en ander willen overleggen, dus als het kan probeer nog even te "skypen".
Maar begin Jama alvast maar voor te bereiden op de komst van de beruchte "mother in law".
Schat tot snel, veel groeten en tot ziens!

---

05 November 2010 - 18:04

Bert Hoekstra:

Heej Niekske,

Wat moet ik nou nog toevoegen aan de waarschuwing van je moeder? Misschien nog, dat ze van plan is bij jullie op het balkon te kamperen, jouw kampeerspulletjes te lenen, Jama te vragen een huurauto voor haar te vinden, etc.etc. :-).
Inderdaad, de beruchte mother-in-law komt eraan. Nieuw-Zeelanders wees op je hoede ;-).

Heel veel liefs en de bekende dikke knuffel,
je vader

---

06 November 2010 - 04:37

Anique:

ohooh... help :S
Nee mam super als je komt, k verheug me erop!!! Alleen ja, 't wordt misschien dan inderdaad wel balkonslapen, maar troost je, 't weer is goed! :P En wat Jama betreft, k doe wel wat kalmerends in z'n eten ofzo dan moet ie 't wel aankunnen....

---

08 November 2010 - 13:13

Mama:

Hoi Niekje en Jama,

Het is gelukt ! Mam komt echt: 1 december vertrek van schiphol, via Dubai naar Auckland ( 3 december 12.45). 18 januari ga ik pas weer terug. In totaal 7 weken hier weg,allemaal heel spannend.
Tot ziens, nu heel snel !

veel liefs, mama

---

08 November 2010 - 20:37

Anique:

Heey mam! Ja nu dus echt, over 3,5 week ben je al hier!! Dus waarschijnlijk samen Sinterklaas en Oud&Nieuw? Dan probeer ik dan vrij te krijgen. Jama is van 23 dec tot nieuwjaar in Hastings (k ben dus alleen met de kerst, snif...) dus dan werk ik met de kerst en hopelijk niet met nieuwjaar! Als ik dan nog een paar daagjes begin januari vrij heb, kunnen we samen naar Coromandel ofzo en dan komt Jama ons daar opzoeken. Goed plan? Tot snel!!! x

---

09 November 2010 - 18:35

Bert Hoekstra:

Heej lieve schat,

Stukje taart klaargezet, koffie ingeschonken, Skype opgestart.
Dinsdag 10.30 uur: vader is gereed.
Maar helaas geen dochter1.
Waar was je???????
En waarom heb je niets doorgegeven???????
Zo ga je niet om met je vader!!!!!!! :-( :-)

Evengoed toch nog heel veel liefs en een dikke knuffel,
je vader

---

09 November 2010 - 20:33

Anique:

Sorry vader... ik was tot 1u 's nachts aan 't poetsen in de McDonald's... en k wist pas om 8u 's avonds dat dat die avond was. Volgende keer beter! k hoop dat je de taart en koffie toch nog gesmaakt hebben ;)liefs, x

---

24 November 2010 - 11:06

Klaas:

Hallo Anique,

Wat heb je toch een saai leven daar.
Is volgens mij niet echt wat je zoekt, maar ik hoop dat het met het bezoek van Carène een stuk spannender en gezelliger wordt. Altijd Mc.Donalds is op den duur ook saai vooral met zo`n leidinggevende boven je...Pfff.....
Hier in Sittard is het veel spannender, voor mij in ieder geval, Mijn eerste boekje is over een week of twee klaar om gedrukt te worden en Beckers is aan het overleggen of ze iets met m`n snack gaan doen??? Zo niet dan ga ik naar Mc. Donalds zodat je toch nog iets van mij ziet daar aan de andere kant van de wereld. Genoeg gekletst; hier een nieuw kinderverhaaltje van me, waarschijnlijk m`n volgende boekje:


---

24 November 2010 - 11:07

Klaas:

Donderwolkje

Donderwolkje was een lief en vrolijk wolkje
Hij/zij was altijd in voor een grapje
en vriendelijk van aard

Op een vrijwel onbewolkte zonnige dag hing Donderwolkje boven het strand en zag heel veel mensen zwemmen en plezier maken op het strand.
Sommige Kindertjes waren schelpen aan het zoeken, anderen bouwden zandkastelen aan de rand bij het water, of zeurden bij hun moeder om een ijsje…

Weer andere ouders hadden een wolk van een baby bij zich en smeerden alles en iedereen inclusief de hond in met zonnecrème om maar niet te verbranden.

Ook waren er meisjes op luchtbedden die
op de golven lagen te zonnen en genoten van ieder warm zonnestraaltje.

Wolkje glimlachte bij deze aanblik,
Kortom het was een prachtige dag met hier en daar een verdwaalde haai.

Ook Donderwolkje had het behoorlijk warm maar durfde niet te zweten anders zouden er regendruppeltjes omlaag vallen op al die lieve mensjes.

Donderwolkje lette even niet op en ging voor de zon staan, gewoon om even een praatje te maken.
De mensen op het strand keken boos omhoog naar de Hemel en scholden op Donderwolkje

Donderwolkje was daardoor zo geschrokken dat hij bijna moest huilen

De andere wolken wilden ook al niet met hem spelen omdat ze hem te “klein” vonden

Donderwolkje werd er een beetje verdrietig van

Plotseling stak er een briesje op en begon het stevig te waaien. Strandballen en parasols vlogen door de lucht, en wat Donderwolkje opviel was dat sommige luchtbedjes wel erg ver afgedreven van de kust

Als de bliksem ging Donderwolkje naar hun toe en blies ze weer snel terug naar het strand

Dat was best wel vermoeiend moet je weten, en buiten adem hing Donderwolkje uit te hijgen naast de zon

“Zeg waar kwam die wind zo plots vandaan” vroeg wolkje aan de zon…?

“Verder op zijn een paar stapelwolken aan het bokspringen en blaasvoetbal aan het spelen” antwoordde de zon.

Gelukkig was na enige tijd de rust weergekeerd op het strand en waren de luchtbedjes weer rustig aan het dobberen op een kalme zee

Donderwolkje ging even verkennen langs het strand en zag twee jongetjes spelen met een aansteker
Het was hun gelukt een klein bosje hout aan te steken
En ze gooiden er steeds meer aangespoeld wrakhout op
Tot plotseling de duinen vlam vatten en er heel veel rook vrij kwam…

Snel renden ze weg omdat ze bang geworden waren.
Om te verkennen vloog Wolkje laag over de vlammenzee en brandde zijn teen aan het hete vuur waardoor hij erg moest huilen.

Donderwolkje moest zo hevig huilen dat de druppeltjes uit z`n ogen veranderden in een plensbui waardoor het vuur snel uit ging en de mensen op het strand werden gered.

Andere wolken kwamen ook snel kijken en gaven Donderwolkje hun complimenten dat hij het vuur zo snel gedoofd had

De mensen op het strand waren heel blij met Donderwolkje dat ze spontaan een groot feest organiseerden op het strand met gratis drankjes en limonade voor iedereen

Donderwolkje voelde zich een held ondanks zijn pijnlijke teen en bleef nog tot laat als eregast op het strandfeestje

“Weer een geslaagde dag” mompelde hij en viel met een brede glimlach tussen de sterren in slaap…