De eerste week Auckland - Reisverslag uit Auckland, Nieuw Zeeland van Anique Hoekstra - WaarBenJij.nu De eerste week Auckland - Reisverslag uit Auckland, Nieuw Zeeland van Anique Hoekstra - WaarBenJij.nu

De eerste week Auckland

Door: Anique

Blijf op de hoogte en volg Anique

06 September 2010 | Nieuw Zeeland, Auckland

Tja... Alweer een week hier in Auckland en uhm wat zal ik er eens van zeggen... Uiteindelijk gaat het zo slecht nog niet :), maar makkelijk is anders. En waarschijnlijk ben ik (ja, nu ook IK eens!) te ongeduldig...!
Maar goed, mijn week zag er zo'n beetje zo uit: Jama gaat naar z'n werk, komt terug, eet, gaat weer weg, komt weer thuis, eet, gaat weer weg, komt, eet... Juist ja, helemaal fout! De hele dag staat in het teken van zijn planning en het enige wat ik kan doen zijn mijn zeer geliefde bezigheden: afscheid van hem nemen (ookal is het iedere keer maar voor even), op internet op huizenjacht gaan en huismiep spelen :S :S. ZO ONTZETTEND NIET MIJ!!!... met mijn bindingsangst in een zeer ruime betekenis van het woord en mijn enorme behoefte aan VRIJHEID...... De gebondenheid aan het huis en de afhankelijkheid van Jama zorgden dan ook maar liefst afgelopen dinsdagochtend al (dus toen we nog geen anderhalve dag in Auckland waren) voor een mega breekmomentje... Dus daar zat ik dan: lekker in een heerlijk lentezonnetje op het balkon, met Jama naast me, snikkend... 'Jam, I miss my friends, my family, my work, my home, my bike, going out, really everything I had back home, I miss my life, I REALLY NEED A LIFE!!!' Waarop hij antwoordde: 'Ja schat, dat begrijp ik, dat had ik al zien aankomen...' Jaaa ik zelf ook wel, maar... Nou ja goed, toen hij me dan toch wat getroost had, was het hup weer schouders eronder en vol goede moed doorgaan, zorgen dat ik dat leven hier ook krijg! (Gelukkig komt het woordje 'opgeven' niet in mijn vocabulair voor :D)
Dus toen had ik al na 4 dagen, maar liefst 4 dingen geregeld: een bankrekening, een telefoonnummer en beltegoed, werk voor een paar uur per week (hoewel ik dat voornamelijk aan Jama te danken heb) en een FIETS :D :D!!! Dus toch al iets meer vrijheid :D. Nu kan ik tenminste ook makkelijk zoiets als boodschappen doen :P, alhoewel makkelijk... er zijn 2 supermarkten niet al te ver weg, precies in tegenovergestelde richting en bij allebei is het een behoorlijk pittige klim om daar te komen... Maar ja, dat is dan maar weer een beetje conditietraining :).
En verder... oh ja, grote ontdekking: Jama vindt winkelen leuk :D. Dat had ik nu dus echt niet verwacht! en hij is goed in designing en digital art, waarmee hij nu ook online is gegaan in de hoop er iets mee te kunnen bijverdienen. Dus ben natuurlijk echt super trots op 'm :D!!!
Oh ja, verder voel ik me achtervolgd door zware aardbevingen (toen ik in Zuid-Amerika was in Chili, nu ik in Nieuw-Zeeland ben in NZ op het zuidereiland...), maar gelukkig wel iedere keer ver weg genoeg...
En nu ik toch met het nieuws begonnen ben dan ook nog maar het andere slechte nieuws van hier: eergisteren is een Skydivevliegtuigje neergestort, 9 doden, waaronder een vriend van Jama's beste vriend (die hier nu zelf ook Skydiveleraar geworden is...) Echt akelig!!

Dus, maar uhm, eigenlijk gaat het nu wel prima met me. Geen verveel- en breekmomentjes meer :D en hard op zoek naar ons eigen plekje hier om te gaan wonen... En samen zijn voelt nog steeds heerlijk!

xxx

  • 06 September 2010 - 07:32

    Bart:

    Hee Anique.

    Ja, je hebt een relatie nu.
    Das ff wennen voor allebei lijkt me. Maar wel een relatie in New Zealand. Veel te doen en te zien daar. En als je daar een leuk baantje vindt krijg je buiten de relatie ook een eigen leventje. Komt allemaal goed zei mijn moeder altijd.

    Dat van die skydivers had ik ook gehoord hier. Waar was dat? Taupo? En heb je zelf iets gemerkt van die aardbeving? Vreemd idee dat een stad waar ik zelf geweest ben nu half in puin ligt.

    Groetjes

    Bart


  • 06 September 2010 - 07:48

    Lin:

    Hey Niqueje,

    Rot voor je zeg, ik vond het in NL al erg om 6 weken thuis te zitten, laat staan in NZ!
    Maargoed, wie weet heb ik het straks weer super rustig en stuur ik je weer een ellenlange mail...
    Veel succes met je conditietraining! ;)
    xxx

  • 06 September 2010 - 08:48

    Bert Hoekstra:

    Hey hello 'homeMIEP',

    Wat zullen we zeggen: keuzes!
    In je leven draait alles om het maken van keuzes.
    Je koos voor Jama in Nieuw-Zeeland en alles wat daar bij hoort, en nu heb je er ook voor gekozen om niet bij de pakken neer te gaan zitten, maar daar een (nieuw) leven op te bouwen (ook al is dat maar tijdelijk).
    Schitterend toch! :-)
    Ga er maar van uit dat alles goed komt! :-)
    Wat die aardbeving en jou relatie ermee betreft, dat hadden we hier natuurlijk ook al opgemerkt.
    Godzijdank voor jou - maar niet voor de mensen die eronder te lijden hebben :-( - waren er ook aardbevingen in China en Guatemala. En daar was jij toch echt niet in de buurt :-).
    Dus Jama is creatief, hè (is er al iets op internet terug te vinden?). Jij toch ook. Misschien kunnen jullie elkaar ook op dat vlak 'aanvullen'.

    Het allerbelangrijkste nieuws is, dat een Belg erin geslaagd is een pompoen 726 meter ver te schieten. Dat is een nieuw wereldrecord. Teams uit meerdere landen wedijverden met metershoge katapulten wie een oranje pompoen van 5 kilo het verste weg kon mikken.
    Uit de Verenigde Staten kwam de vorige recordhouder, het team Onager. De Amerikaanse installatie was drie weken per boot naar België onderweg. Omdat een katapult te boek staat als een wapen, moesten er heel wat formulieren worden ingevuld voor het transport.
    Bij de strijd bleken de Vlamingen zo'n 75 meter verder te werpen dan de Amerikanen, die niet verder kwamen dan 647 meter. Pompoenschieten is in de regio een serieuze sport geworden, sinds het in 2004 begon als een ludieke strijd tussen twee dorpen.

    Treurig trouwens dat vliegtuigongeval met negen doden.
    Voel me daardoor wel weer gesterkt in mijn besluit om niet in vliegtuigen te stappen :-).
    Je kan echter ook op een heel andere manier dit aardse verlaten.
    Mike Edwards, in het verleden lid van de Britse rockgroep Electric Light Orchestra, is om het leven gekomen door een bizar ongeval. Britse media meldden zondag dat de 62-jarige cellist tijdens een rit in zijn busje werd geraakt door een hooibaal van ruim driehonderd kilo. De muzikant was op slag dood :-(. Edwards reed vrijdag over de A381 in het zuidwesten van Engeland toen hij werd verrast. De mogelijk verkeerd geplaatste ronde hooibaal was van een steile helling gaan rollen, vloog dwars door een heg en belandde circa vier meter lager op het voertuig van Edwards. Shit, balen, moet ik toch gaan uitkijken met/bij het fotograferen van die balen :-).
    Tussen 1972 en 1975 was Edwards een opvallend onderdeel van ELO, bekend van hits als Mr. Blue Sky, Can't get it out of my head, Livin' Thing en Roll over Beethoven. Hij droeg tijdens concerten zeer opvallende kostuums en bespeelde zijn instrument met sinaasappels en grapefruits. In 1975 verliet hij de band omdat hij zich volledig wilde wijden aan het boeddhisme. Hij veranderde zijn naam in Deva Pramada.
    Tja Niekske, zo zie je maar weer, dat er zelfs met (geloof in) Boeddha nog steeds van alles uit de lucht kan komen vallen :-).

    In Nederland zijn de vakanties voorbij en daarmee ook de fileloze spits. Wat echter te denken van het fileprobleem in China. Meer dan tienduizend vrachtwagens, voornamelijk trucks beladen met kolen, staan in een file van 120 kilometer lang in de Noord-Chinese autonome regio Binnen-Mongolië (nieuws van 02-09). De file in de richting van de provincie Hebei en Peking ontstond dinsdag, meldden Chinese media. De publieke omroep berichtte ook goed nieuws, want dieper in de provincie Hebei komt het verkeer in beweging. Dat kan het begin van het einde van de file betekenen.
    Ruim een week geleden loste zich in China eindelijk een lange file op die negen dagen had geduurd (eerdere berichten spraken van elf dagen, wat een officieel wereldrecord betekende). Ondanks enorme investeringen in de infrastructuur komen kolossale files steeds vaker voor als uitwassen van de spectaculaire economische groei in China van de afgelopen dertig jaar. Een combinatie van wegwerkzaamheden met een enorme hoeveelheid vrachtverkeer is de oorzaak van de verkeersopstoppingen. Een meerderheid van de vrachtwagens vervoert steenkool vanuit de autonome Chinese regio Binnen-Mongolië naar de havens in het oosten. Vandaar wordt de steenkool met schepen vervoerd naar energiecentrales in het zuiden van China. Eigenlijk is het veel goedkoper om steenkool over het spoor te vervoeren, maar ook dat is overbezet in China. Zeventig procent van de Chinese elektriciteit wordt opgewekt door steenkoolcentrales. Vorige maand werd bekend China de Verenigde Staten heeft ingehaald als grootste energieverbruiker ter wereld.
    Sommige automobilisten hebben vijf dagen in de file moeten doorbrengen. De vele duizenden bestuurders van vooral vrachtwagens slapen in de auto en doden de tijd met kaart- en bordspelletjes. De politie is ingezet om een verkeerschaos te voorkomen. Mensen die langs de weg wonen vragen woekerprijzen voor eten en drinken. ''Ik betaal vier keer de gewone prijs voor instant noedels'', aldus een vrachtwagenchauffeur.
    Oké, dat is best grof, zou je zeggen. Maar die woekeraars hebben zelf ook heel veel overlast van al die luchtvervuilende, lawaaiproducerende vrachtwagens, lijkt mij. En hoeveel zou de prijs eigenlijk zijn van noedels? Weegt die op tegen een aanslag op je gezondheid? ")

    Goed nieuws is, dat wilde chimpansees in het Afrikaanse land Guinee ontdekt hebben hoe ze vallen van stropers onschadelijk kunnen maken. De apen lijken de vallen te herkennen en een aantal van hen weet trucjes om ze kapot te maken (YES!!! :-) :-) ). In Afrika wordt op veel plaatsen gejaagd op wilde dieren. Het zogeheten bushmeat wordt gezien als lekkernij en is in sommige delen van het werelddeel de enige manier om voldoende voedsel bij elkaar te scharrelen. De jagers gebruiken onder meer strikken, die aan een tak vastgemaakt worden. Wetenschappers zagen hoe zes chimpansees de strikken af lieten gaan, zonder er zelf in terecht te komen. :-) ''Ze lijken te weten welke delen van de val gevaarlijk zijn en welke niet'', aldus Gaku Ohashi van de Universiteit van Kyoto in Japan.

    Een Amerikaanse golfer heeft per ongeluk brand gesticht op de exclusieve Shady Canyon Golf Club in Irvine, een plaats in de Amerikaanse staat Californië. Tijdens zijn cursus/training sloeg hij met zijn club tegen een rots, wat een vonk veroorzaakte. Vanwege de droge omgeving vatte de dorre oppervlakte direct vlam. De brand verspreidde zich snel en vernietigde 12 hectare grond. Honderdvijftig brandweerlieden kwamen er aan te pas om de brand te blussen. De omliggende omgeving van de golfclub is niet in gevaar gekomen. De golfer is niet aangeklaagd voor brandstichting. Ha, vast en zeker klassenjustitie :-).

    Lieve schat, heel veel liefs en een dikke knuffel,
    je vader

  • 08 September 2010 - 10:57

    Stéphanie:

    Hoihoi!

    Tja.. ik snapte van begin af aan al niet waarom je het altijd gezellige sittard, met al die leuke personen zoals ik, in wilde ruilen voor Nieuw-Zeeland en Jama :P. Nee grapje hoor. Ach inderdaad gewoon schouders eronder en jou kennende komt het dan wel weer helemaal goed toch. En dan waardeer je het strax extra als je je hele leven weer op orde hebt :).

    En hier is het ook niet altijd even chill. Weet niet of je het al had gehoord, maar ik dacht slim te zijn door m'n diepvries eindelijk eens te gaan ontdooien. Dus ik allemaal bakjes en dweilen eronder gelegd. En ik was ondertussen m'n muur aan t verven(overigens echt een super mooie kleur! :)) Maar op een gegeven moment loop ik naar de koelkast en ik hoor zo onder m'n voeten 'plons' 'plons'. Blijkt dus dat het water onder m'n hele kamer is gelopen. Dus toen heb ik m'n hele vloer eruit kunnen halen. Echt vet veel gedoe! En toen heb ik de hele week moeten leven met door m'n hele kamer planken die stonden te drogen. Maar gelukkig kon papa me afgelopen weekend helpen met m weer opnieuw erin leggen.

    En tja voor de rest gaat alles wel zo z'n gangetje. Op school is het nog lekker rustig. M'n nieuwe klas is wel minder leuk dan die van vorig jaar, maar dat zal vast ook wel weer wennen.

    Groetjes aan Jama!

    xxxx

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Anique

¡Bienvenido! heey iedereen, toch maar 'n poging om jullie 'n beetje op de hoogte te houden van mijn reis door Zuid-Amerika. Ik benadruk 'n POGING, want misschien komt er weer helemaal niets van terecht en laat k slechts 1x in de 3 maanden iets van me horen... Maar goed, 20 okt vertrek ik samen met Lettie naar Santa Cruz, Bolivia om daar in de 'buurt' (als 'n 12u rijden met de bus) aan de rand van 't oerwoud vrijwilligerswerk te gaan doen in 'n soort van dierenopvang (voor de geïnteresseerden: intiwarayassi.org). Daarna ga ik, vooralsnog in m'n uppie, Bolivia, Peru, Chili en Argentinië verkennen.

Actief sinds 22 Sept. 2009
Verslag gelezen: 163
Totaal aantal bezoekers 110119

Voorgaande reizen:

14 Januari 2017 - 20 Februari 2017

Peru otra vez!

26 Januari 2016 - 08 Maart 2016

Back to Peru!

08 Januari 2015 - 07 Februari 2015

Anique in Afrika

31 December 2013 - 05 April 2014

Anique a Peru 3

04 Januari 2013 - 02 April 2013

Anique a Peru2

02 Maart 2012 - 18 April 2012

Anique a Peru

25 Augustus 2010 - 10 Mei 2011

Nikie goes NZ

20 Oktober 2009 - 13 Mei 2010

Niquejuh en America del Sur

Landen bezocht: