Potosi
Door: Anique
Blijf op de hoogte en volg Anique
10 December 2009 | Bolivia, Uyuni
Heeey!
Nog ff een berichtje voordat mijn Uyunitour morgen begint.
Alles liep weer es volledig anders dan 'gepland'. Eenmaal in Potosi (de hoogstgelegen stad ter wereld, maar k had geen last van hoogteziekte:)!) besloten Austin en ik het rustig aan te doen en niet gelijk vanuit de bus de mijnen in te gaan. Dat hebben we uiteindelijk gister gedaan. Eerst was ik er niet van of ik het wel zou doen, maar ben heel blij dat k het gedaan heb, het was een van de vreemdste ervaringen ooit! Het begint met het kopen van 'cadeautjes' voor de mijnwerkers. Dan denk je misschien aan iets gezonds voor in die duistere, ongezonde wereld, maar niks hoor: cocabladeren, sigaretten, dynamiet en flessen met 96% (dit is geen foutje!!) alcohol... Normaal eten doen ze kennelijk niet, alleen de hele dag niets anders dan kauwen op cocabladeren (een boterhamzakje vol blaadjes kost omgerekend zo'n 50 cent en je kunt het overal krijgen, voor mezelf had k ook een zakje gekocht voor als ik me niet goed zou voelen op grote hoogte maar omdat k het niet nodig had heb k het maar weggegeven, lekker is het toch niet:S... Maar het klopt papa, van de cocaine, wist je dat park Machia in Villa Tunari precies naast een van de grootste cocaplantages van Bolivia lag??). Ok, dan met de hele lading de mijn in en na wat informatie over Tio (de duivel die in de mijnen rondspookt en die elke arbeider eert) en gestrompel door de smalle, natte, stoffige gangetjes een gezellige drinkpauze met een groep mijnwerkers. En die pauze duurt totdat alle alcohol op is... In ons geval lang, want we hadden genoeg bij ons... Shotje, na shotje, shotje (weliswaar aangelengd met water/ranja, maar nog steeds zo'n 50%), ok laat k het zo zeggen, niemand kwam geheel nuchter de mijn uit... Volgens mij was het geen standaardtour, maar daar ben k blij om, het was geweldig zo! Zo bizar... En iets wat alleen in Bolivia kan! Werkelijk waar, alles is zo'n zooitje en alles waarvan je denkt dat het zo gemakkelijk en efficient kan, wordt zo moeilijk gemaakt. Ach ja...
En 's avonds zijn we met vrijwel de hele groep naar de voetbalwedstrijd tussen La paz en Potosi geweest (1-1).
Papa dankje voor de goede zorgen voor mijn beestjes! Vanmiddag toen de bus ff stopte bij een restaurantje voor een plaspauze zag k dat caafjes lunch waren...
xxx
Shit, weer geen werkende USB- uitgang:S, dus geen foto's helaas...
Nog ff een berichtje voordat mijn Uyunitour morgen begint.
Alles liep weer es volledig anders dan 'gepland'. Eenmaal in Potosi (de hoogstgelegen stad ter wereld, maar k had geen last van hoogteziekte:)!) besloten Austin en ik het rustig aan te doen en niet gelijk vanuit de bus de mijnen in te gaan. Dat hebben we uiteindelijk gister gedaan. Eerst was ik er niet van of ik het wel zou doen, maar ben heel blij dat k het gedaan heb, het was een van de vreemdste ervaringen ooit! Het begint met het kopen van 'cadeautjes' voor de mijnwerkers. Dan denk je misschien aan iets gezonds voor in die duistere, ongezonde wereld, maar niks hoor: cocabladeren, sigaretten, dynamiet en flessen met 96% (dit is geen foutje!!) alcohol... Normaal eten doen ze kennelijk niet, alleen de hele dag niets anders dan kauwen op cocabladeren (een boterhamzakje vol blaadjes kost omgerekend zo'n 50 cent en je kunt het overal krijgen, voor mezelf had k ook een zakje gekocht voor als ik me niet goed zou voelen op grote hoogte maar omdat k het niet nodig had heb k het maar weggegeven, lekker is het toch niet:S... Maar het klopt papa, van de cocaine, wist je dat park Machia in Villa Tunari precies naast een van de grootste cocaplantages van Bolivia lag??). Ok, dan met de hele lading de mijn in en na wat informatie over Tio (de duivel die in de mijnen rondspookt en die elke arbeider eert) en gestrompel door de smalle, natte, stoffige gangetjes een gezellige drinkpauze met een groep mijnwerkers. En die pauze duurt totdat alle alcohol op is... In ons geval lang, want we hadden genoeg bij ons... Shotje, na shotje, shotje (weliswaar aangelengd met water/ranja, maar nog steeds zo'n 50%), ok laat k het zo zeggen, niemand kwam geheel nuchter de mijn uit... Volgens mij was het geen standaardtour, maar daar ben k blij om, het was geweldig zo! Zo bizar... En iets wat alleen in Bolivia kan! Werkelijk waar, alles is zo'n zooitje en alles waarvan je denkt dat het zo gemakkelijk en efficient kan, wordt zo moeilijk gemaakt. Ach ja...
En 's avonds zijn we met vrijwel de hele groep naar de voetbalwedstrijd tussen La paz en Potosi geweest (1-1).
Papa dankje voor de goede zorgen voor mijn beestjes! Vanmiddag toen de bus ff stopte bij een restaurantje voor een plaspauze zag k dat caafjes lunch waren...
xxx
Shit, weer geen werkende USB- uitgang:S, dus geen foto's helaas...
-
11 December 2009 - 05:05
Mama:
Lieve schat je maakt wat mee zeg!. Het is maar goed dat mama van te voren niet weet wat je nu precies allemaal gaat doen. Ik heb na het lezen van jouw verslag wat meer informatie opgezocht over die mijnen en daaruit blijkt dat het toch wel heel wat anders is dan ons bezoek aan Blegny! Ik kan me goed voorstellen dat er een mijnduivel bestaat en dat die in ere gehouden moet worden om er enigzins ongeschonden uit te komen (met al die alcohol). Ben ook blij voor je dat je zo goed tegen de hoogte kan (4300 m.) want daar zul je nog wel vaker verblijven (mama ging met 3300 m. al zowat tegen de vlakte in Zwitserland en Aya al helemaal, de genen verbeteren zich in dat opzicht).De tocht naar Uyuni lijkt mij wel helemaal te gek. Ben heel benieuwd naar die foto's. Grappig dat je je eerste voetbalwedstrijd-live in Bolivia meemaakte. Ook dit lijkt mij een unieke ervaring tussen al die fanatieke mensen. Papa zal het wel kunnen waarderen dat een van de drie dochters toch ooit zoiets heeft gedaan. Lieve Anique, ervaar en geniet en tot snel. Liefs mama. -
12 December 2009 - 12:27
Bert Hoekstra:
Heej lieve Niquejuh (zuiplap),
Zo, ben ik alweer wat laat met mijn reactie. Je moeder was volgens mij al om 6 uur gisterochtend aan het typen :-).
Ik neem aan dat je geen caafje verorberd hebt, ook al zullen die beesten er wel speciaal voor gefokt worden? Maar dat drankgebruik.... :-)
Hoe vond je de voetbalwedstrijd en het hele gebeuren er om heen trouwens?
Ik heb nog even gegoogeld en zag dat in de mijnen zilvererts (en tin) gedolven wordt. Potosi was vanwege de zilverproductie een aantal eeuwen geleden één van de belangrijkste, rijkste en grootste plaatsen (meer dan 200.000 inwoners) in Zuid-Amerika. Daar kwam indertijd het meeste zilver voor het Spaanse rijk (en mogelijk dus ook het zilver van Piet Heins zilvervloot) vandaan. Omdat muilezels, die molens voor de verwerking van het gedolven zilvererts moesten laten draaien, snel doodgingen vanwege het zware werk werden ter vervanging Afrikaanse slaven ingezet (20 slaven voor 4 ezels). De schatting is dat a.g.v. de slechte 'mijncondities' in de loop der tijd zo'n 8 miljoen indianen overleden zijn (kwikvergiftiging, silicose, etc.). Verschrikkelijk allemaal hè :-(.
Komende zondag is de jaarlijkse gehaktbal. Hartstikke jammer natuurlijk dat je er niet bij bent, maar ja, jij maakt nu wel iets specialers mee. Toch? :-).
Nou Niekske, tot binnenkort hoop ik, als je Salar de Uyuni hebt gezien. Ik hoop dat je dan wel foto's kunt uploaden :-).
Wederom heel veel liefs en een dikke knuffel,
je vader -
12 December 2009 - 15:12
Bert Hoekstra:
PS.
Hey lieve schat,
Ik was vergeten je nog enkele vragen te stellen:
Je schrijft over Austin, maar waar is je andere reisgenoot (Rotem) eigenlijk gebleven?
En wat is die Austin voor figuur?
En hoe is je Spaans nu, of praat je veel Engels?
En overnachten jullie in hostels?
En ...?
xxx je vader -
12 December 2009 - 17:27
Klaas:
Spannend om je reisverslagen te lezen. En je bezorgde vader en moeder die je op de voet volgen. Hier is ook van alles aan de gang. De gehaktbal moet ik helaas missen ivm een optreden. De afsluiting nadert van de klimaattop, waar alle leiders van de wereld verzameld zijn. De uitkomst is nog onzeker. Daarom heb ik een tekstje gemaakt: Klimaattop...
En toen was het klimaat op.
Dat was het weer van mij. Ik wens je gezegende feestdagen en een gezegend nieuwjaar. Wat het voetbal betreft: Jammer van dat gelijk spel, Ik had gegokt op een zege. Knuffel van Klaas -
13 December 2009 - 10:28
Bianca Hoekstra:
Lieve Anique,
Ik heb even gegoogled betreffende die uyunitour maar dat ziet er schitterend uit zeg. Door internet haal je alles zo dichtbij dat het een vreemde gedachte is dat je zo ver weg bent en dat je daar dan ook rondloopt.
Ik wens je weer een fantastische tijd toe.
Liefs, Bianca
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
