In Los Organos
Door: Anique
Blijf op de hoogte en volg Anique
29 Januari 2017 | Peru, Los Organos
De busreis hiernaartoe was LANG, maar ok, fijn om weer hier te zijn :) . De afgelopen dagen was het druk hier in Shaleyla's huis. De hele familie was hier, natuurlijk ook haar leuke, 8 maanden oude baby. Nu zijn ze allemaal weer naar Lima en ben ik alleen met Rossana en een Duitse vrijwilligster van een andere organisatie, die hier een jaar lang woont.
Donderdag ging ik met CarmenRosa en Mariana (2 andere vrijwilligsters van ecOceanica) op zoek naar een zeeschildpadnest op het strand van Lobitos. Shaleyla had ons de dag ervoor geleerd hoe we dat moesten doen met behulp van een stokje. Het probleem was echter dat niemand het nest enigszins gemarkeerd had en de foto's en video's die mensen gemaakt hadden van de zeeschildpad hadden nauwelijks duidelijke herkenningspunten om het nest door middel hiervan te lokaliseren. Ook konden deze mensen zich niet goed herinneren waar het ongeveer was. Niet erg handig dus en ook niet erg slim als je een uur of langer naar iets hebt staan kijken en je hebt niet onthouden waar je was :S .... Voor ons bleef dus ongeveer een half voetbalveld over om te gaan zoeken en dat bleek helaas onbegonnen werk... Het idee was om het nest uit te graven, tellingen te doen en te verplaatsen, omdat de huidige plek niet praktisch (te veel verkeer op het strand) en te nat was. Omdat we het dus niet konden vinden, gaat dit nest waarschijnlijk verloren... Heel jammer! :(
Vrijdag ging ik met dezelfde meiden op pad van het strand van Los Organos tot aan Vichayito om te kijken wat er allemaal in de afgelopen week gestrand was. Al snel vonden we 2 dode zeeschildpadden en 2 dode zeeleeuwen, een stukje verder nog een dode zeeleeuw en nog iets verder wilde iemand net een pas gestrande zeeschildpad gaan begraven. We vroegen of we deze mochten onderzoeken, want het kadaver was vers genoeg voor een necropsie. Dat heb ik dus ook weer gehad dit jaar... Het was een groene zeeschildpad, geen duidelijke verwondingen en ook in maag en darmen vonden we niets bijzonders. Voor de verandering dus ook een keer geen plastic! Plastic is iets wat zeeschildpadden maar al te vaak per ongeluk eten, omdat ze het verwarren met hun eten. Carlos (van ORCA) schreef me later dat de dode zeeleeuwen waarschijnlijk nog slachtoffers waren van vergiftigingen van afgelopen jaar. Toen zijn er schijnbaar weer tig zeeleeuwen gedood... :(
Op het strand van Vichayito vonden we nog een hoop schildpadeieren verspreid over het strand. Deze lijken op platgeslagen pingpongballetjes, ongeveer zoiets als wat zus Stéphanie met deze balletjes deed toen we jong waren ;) . Waarschijnlijk was het nest niet zover van de zee af gemaakt en uitgespoeld met de hoge golven die we hier de afgelopen dagen hadden. Helaas dus weer een nest dat verloren is gegaan! :( Beide nesten waren overigens van dezelfde soort zeeschildpad: de Olive Ridley dwergschildpad.
Vrijdagmiddag arriveerde ook Rossana in Los Organos. De afgelopen dagen hadden we zoals gezegd een nogal onstuimige zee met hoge tot zeer hoge golven. Geen zee dus om op zoek te gaan naar walvishaaien. Waarschijnlijk gaat dat meer in de eerste weken van februari gebeuren. Heel misschien gaat het zien van een walvishaai dit jaar lukken... Tot nu toe heeft Rossana echter weinig succes gehad dit seizoen... Maar we blijven hopen! :D
Qua weer zit ik hier in het noorden trouwens wel aardig goed. Het is wel warm, maar beter hier dan in Lima, waar het ook uitzonderlijk warm is en met al dat beton, asfalt en eindeloos drukke verkeer, is het daar gewoon verschrikkelijk! Grote delen van de rest van het land worden ondertussen geteisterd door regen en huaicos (modderstromen)... Het weer is abnormaal en dit is geen El Niño... Hoezo klimaatverandering?!
Donderdag ging ik met CarmenRosa en Mariana (2 andere vrijwilligsters van ecOceanica) op zoek naar een zeeschildpadnest op het strand van Lobitos. Shaleyla had ons de dag ervoor geleerd hoe we dat moesten doen met behulp van een stokje. Het probleem was echter dat niemand het nest enigszins gemarkeerd had en de foto's en video's die mensen gemaakt hadden van de zeeschildpad hadden nauwelijks duidelijke herkenningspunten om het nest door middel hiervan te lokaliseren. Ook konden deze mensen zich niet goed herinneren waar het ongeveer was. Niet erg handig dus en ook niet erg slim als je een uur of langer naar iets hebt staan kijken en je hebt niet onthouden waar je was :S .... Voor ons bleef dus ongeveer een half voetbalveld over om te gaan zoeken en dat bleek helaas onbegonnen werk... Het idee was om het nest uit te graven, tellingen te doen en te verplaatsen, omdat de huidige plek niet praktisch (te veel verkeer op het strand) en te nat was. Omdat we het dus niet konden vinden, gaat dit nest waarschijnlijk verloren... Heel jammer! :(
Vrijdag ging ik met dezelfde meiden op pad van het strand van Los Organos tot aan Vichayito om te kijken wat er allemaal in de afgelopen week gestrand was. Al snel vonden we 2 dode zeeschildpadden en 2 dode zeeleeuwen, een stukje verder nog een dode zeeleeuw en nog iets verder wilde iemand net een pas gestrande zeeschildpad gaan begraven. We vroegen of we deze mochten onderzoeken, want het kadaver was vers genoeg voor een necropsie. Dat heb ik dus ook weer gehad dit jaar... Het was een groene zeeschildpad, geen duidelijke verwondingen en ook in maag en darmen vonden we niets bijzonders. Voor de verandering dus ook een keer geen plastic! Plastic is iets wat zeeschildpadden maar al te vaak per ongeluk eten, omdat ze het verwarren met hun eten. Carlos (van ORCA) schreef me later dat de dode zeeleeuwen waarschijnlijk nog slachtoffers waren van vergiftigingen van afgelopen jaar. Toen zijn er schijnbaar weer tig zeeleeuwen gedood... :(
Op het strand van Vichayito vonden we nog een hoop schildpadeieren verspreid over het strand. Deze lijken op platgeslagen pingpongballetjes, ongeveer zoiets als wat zus Stéphanie met deze balletjes deed toen we jong waren ;) . Waarschijnlijk was het nest niet zover van de zee af gemaakt en uitgespoeld met de hoge golven die we hier de afgelopen dagen hadden. Helaas dus weer een nest dat verloren is gegaan! :( Beide nesten waren overigens van dezelfde soort zeeschildpad: de Olive Ridley dwergschildpad.
Vrijdagmiddag arriveerde ook Rossana in Los Organos. De afgelopen dagen hadden we zoals gezegd een nogal onstuimige zee met hoge tot zeer hoge golven. Geen zee dus om op zoek te gaan naar walvishaaien. Waarschijnlijk gaat dat meer in de eerste weken van februari gebeuren. Heel misschien gaat het zien van een walvishaai dit jaar lukken... Tot nu toe heeft Rossana echter weinig succes gehad dit seizoen... Maar we blijven hopen! :D
Qua weer zit ik hier in het noorden trouwens wel aardig goed. Het is wel warm, maar beter hier dan in Lima, waar het ook uitzonderlijk warm is en met al dat beton, asfalt en eindeloos drukke verkeer, is het daar gewoon verschrikkelijk! Grote delen van de rest van het land worden ondertussen geteisterd door regen en huaicos (modderstromen)... Het weer is abnormaal en dit is geen El Niño... Hoezo klimaatverandering?!
-
29 Januari 2017 - 22:59
Bert Hoekstra:
Heej Niekske,
Jammer van al die eieren en (ge)dode dieren. :-(
Klimaatverandering? Dat was toch een verzinsel van de Chinezen! :P
Blijf toch maar lekker genieten en hopelijk zie je binnenkort een walvishaai! :D
Veel liefs en een dikke knuffel,
je vader -
30 Januari 2017 - 17:12
Anique Hoekstra:
Jeeej dit dagboek is meer dan 80.000 keer bekeken! Wauw!! :D
Hoezo eigenlijk de Chinezen?? -
30 Januari 2017 - 20:12
Bert Hoekstra:
80.000! Gefeliciteerd! :D
Dat beweert Trump :P -
30 Januari 2017 - 23:07
Anique Hoekstra:
Ja dat heb ik begrepen ;) , maar waarom specifiek de Chinezen? Of was dat gewoon de volgende groep mensen, na de Mexicanen en de moslims die hij iets moest verwijten? -
31 Januari 2017 - 10:05
Bianca Hoekstra:
Lieve Anique,
Zo te lezen heb je weinig tijd om na te denken waar je nu staat en wat je wilt met alles wat je nu alweer hebt meegemaakt. Maar dat moment zal zich vanzelf wel aandienen.
En wat leuk dat je nu eindelijk de tocht hebt kunnen maken die je al vijf jaar wilt doen.
En wat een mooie bijzondere ervaring was het. Alles gebeurt op het juiste moment ;-)
Het blijft frustrerend dat je ook minder leuke ervaringen hebt en de donkere kant van mensen ziet.
Maar Anique zou Anique niet zijn als ze daar niet alles voor doet wat in haar vermogen ligt om daar iets aan te doen of daar verandering in te brengen. En dat maakt jou,oa, zo mooi.
Ik wens je nog een hele mooie tijd daar.
En op naar de 100.000 keer:-)
Veel liefs van ons allemaal,
Bianca
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
